Вариант №1 (Беренче вариант)
Кыш җитте, балалар елының иң яраткан чоры, чаңгыда шуарга мөмкин. Бигрәк тә кыш карлы булганда, тирә-якта кар көртләре күп булганда яхшы. Монда йозакларны да көйләп була, кар яудырырга, кар яудырырга, кар яудырырга да була, кыскасы, балаларга нәрсә белән шөгыльләнергә.
Кыш бик матур ел фасылы. Кайвакыт иртән урамга чыгасың да, туган җиреңне белмисең: барысы да ак киндер белән капланган, агачларга кояшта ялт-йолт итеп торган бәс төшкән. Ә кышкы урманда нинди матурлык! Кышкы урманның бөтен матурлыгын күреп туя алмыйсың. Ак тун бөркәнгән, нечкә каеннар көмеш белән бизәлгән, ә агач төбендә ап-ак йонлач бүрек. Кар өстендә җәнлек эзләре күренә. Менә күптән түгел генә урман үтеп китте, ә көндез иртәрәк барды.
Тик шунысы кызганыч, кыш көне көннәр кыска, кышкы пейзаж белән хозурланып, урман буйлап озак йөрергә ярамый. Кышын ук иң начар һава торышында да җылыта торган бәйрәмнәр бәйрәм итә.
Вариант №2 (Икенче вариант)
Нинди матур вакыт — кыш! Борчылды, шаштырды. Салкыннар сулыкларны тоткарлады. Каенның кар шикелле ап-ак булып тезелеп киткән, нарат башларында йонлач бүрекләр ялтырый, ботакларында кар белән капланган чыршы күркәләре ялтырый. Тирә-якта салкын тынлык. Салкын һава коела. Кар капламы җирне әйбәтләп каплады. Чыршы караңгылыгыннан чыгасың — сулыш ала: кар, күк, кояш шундый нурлы!
Гаҗәп! Шәһәрдә кыш аеруча үзенчәлекле. Урамнарда буран сызгыра, тыкрыкларда очып йөри, чәнечкеле инәләр белән бөтен тереклекне алып керә. Кар көрт белән кайда ята, ә кайда юка катлау белән. Кышкы кояш тауларда адашкандай адашып йөри, өй араларында ак тузан кайный. Урманда бу вакытта да кызыклы нәрсәләр күп.
Кар әле тирәнгә китми, урманда һәр җирдә хайван эзләре очрый. Кошлар да еш кына ризык эзләп утыра. Кар капламының калынлыгы бик зур булса да, аксымның яраткан җимешләрен эзләп табарга кирәк. Таллыкта урман читендә пошилар туклана.
